Meridiany, czyli Nadis

Podczas kursu nauczycielskiego Yin Jogi, zapoznałam się z podstawami TCM (Tradycyjnej Chińskiej Medycyny) i zasadą przepływu energii życiowej Qi (Prany) poprzez meridiany.

W jodze używamy określenia nadi, ale słowo „meridian” jest częściej spotykane.

Dawno temu kupiłam książkę „Meridiany, punkty i recepty chińskie” Tadeusza Kasperczaka, który jest jednym z wykładowców Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, a więc teoria meridianów nie jest jakimś czary mary, tylko ma praktyczne zastosowanie również w świecie akademickim.

Uznałam, że warto trochę ją przybliżyć również uczestnikom zajęć jogi, biorąc pod uwagę teorię czakr i to, że na jodze pracujemy m.in. z naszą energią życiową. Nie jest tajemnicą, że mają ze sobą wiele wspólnego, a w zasadzie teorię czakr można opisać przy pomocy teorii meridianów, bo tylko historycznie, geograficznie i kulturowo mają różne pochodzenie, ale wszystkie mówią o utrzymaniu dobrostanu w życiu.

Qi (Prana) jest życiową energią, która przenika każdą żywą komórkę a także nieożywioną materię w świecie przyrody (wodę, ziemię, powietrze). Krążenie tej energii jest ciągłe i każdy z nas dysponuje określonym jej zasobem. Każdy organ może być w równowadze lub mieć niedobór lub jej nadmiar; niektóre mogą ją odnawiać.

Źródłem Qi są rodzice i od nich ją dziedziczymy. A meridiany są kanałami, przez które ona przepływa.

Mamy 6 par meridianów:

1. Płuca i jelita grubego

2. Żołądka i śledziony

3. Serca i jelita cienkiego

4. Pęcherza moczowego i nerek

5. Osierdzia i potrójnego ogrzewacza

6. Pęcherzyka żółciowego i wątroby

Wszystkie mają układ południkowy, czyli wzdłuż ciała. Niektóre mają charakter yin (działają od wewnątrz na zewnątrz), a niektóre yang (działają z zewnątrz do wnętrza). Z każdym jest związany element przyrody, zmysł, tkanka i emocja oraz skłonność do jej wyrażania.

Łączą psyche i somę.

I w jodze, poprzez pracę z ciałem, oddechem, umysłem, przekonaniami, ekspresją emocji, pracujemy z przepływem energii życiowej w meridianach.

Na zajęciach kierujemy uwagę do wnętrza, na swoje doświadczenie, obserwację siebie niejako od środka; dajemy swojemu wewnętrznemu światu więcej przestrzeni i znaczenia; obserwujemy ciało w połączeniu z oddechem, zauważamy, jak ćwiczenia na nie wpływają, natomiast podczas medytacji, obserwujemy pojawiające się myśli, zauważamy je i pozwalamy im zaistnieć. Te obserwacje niosą informacje o nas i dla nas; myśli i informacje są energią, pozwalają nią zarządzać zarówno wewnątrz, jak i odzwierciedlać to działanie w świecie zewnętrznym, w zwykłym codziennym życiu.